باغ گلشن طبس، یکی از برترین باغ های ایرانی
باغ گلشن یکی از باغ های زیبای ایرانی است که در شهر طبس قرار گرفته و از دوران زندیه و قاجاریه به جا مانده است. نام باغ گلشن در فهرست 50 باغ زیبای دنیا که در سال 2008 توسط یک وبسایت انگلیسی منتشر شد، جای گرفته است. این باغ زیبا در میان دو کویر نمک زار ایران یعنی دشت لوت و دشت کویر واقع شده و در نوع خود بی نظیر می باشد. شکل مربعی باغ گلشن تنها در تاج محل هند تکرار شده است. این باغ در قرن سیزدهم هجری قمری توسط میرحسن خان، سومین حاکم تون و طبس در انتهای خیابانی به نام گلشن ساخته شد. این باغ از محوطه ای سرسبز برخوردار است و تنها یک عمارت در این باغ وجود دارد که با نام عمارت سردرب از آن یاد می شود. در این عمارت موزه ای با عنوان میراث زمین طبس وجود دارد که در آن میراث به جا مانده از فعالیت های طبیعی و بشری زمین و آثار مرتبط با زمین شناسی دیده می شود. این باغ زیبا در استان خراسان جنوبی، شهر طبس و بلوار امام خمینی واقع شده و یکی از جاذبه های گردشگری این شهر به شمار می آید.
حمام مهدی قلی بیک مشهد
حمام مهدی قلی بیک یکی از قدیمی ترین و بزرگترین حمام های ایرانی است. این حمام در کنار حرم امام رضا قرار گرفته و یکی از مکان های گردشگری مشهد به شمار می آید. این حمام به خواسته فردی به نام مهدی قلی بیک در سال 1300 خورشیدی ساخته و وقق مردم شد. این حمام امروزه به عنوان موزه تخصصی مردم شناسی برای بازدید عموم مورد استفاده قرار می گیرد. این موزه شامل بخش های مختلفی همچون سربینه یا رختکن، هشتی و میاندر، گرمخانه، تون یا آتشخانه، چاله حوض و موزه مردم شناسی است. این حمام در سال 1356 در فهرست بناهای تاریخی کشور به ثبت رسید. این حمام در کنار مسجد شاه یا مقبره امیر ملکشاه قرار دارد و ساعات بازدید از آن از شنبه تا چهرشنبه از ساعت 8 تا 12:30 و پنج شنبه ها از 8 تا 11:30 می باشد و جمعه و ایم تعطیل نیز از 8 تا 12 می باشد.
دریاچه نمک خور اصفهان
جاذبه های گردشگری استان اصفهان تنها به اماکن تاریخی آن ختم نمی شود بلکه دارای جاذبه های طبیعی منحصر به فردی نیز می باشد. دریاچه نمک خور یکی از این جاذبه هاست که از قسمت مرکزی تا جنوبی کویر مرکزی ایران گستره شده است. این دریاچه 2000 کیلومتر مربع وسعت دارد و عنوان بزرگترین دریاچه فصلی نمک ایران را به خود اختصاص داده است. یکی از دینی های این منطقه اشکال نمکین زیبایی است که جلوه ای خاص به منطقه بخشیده است. این اشکال در زمستان به دلیل ترکیب با خاک رس به رنگ سیاه در می آیند و در تابستان نیز بر اثر تبخیر، رنگ سفید به خود می گیرند. این دریاچه در بیشتر روزهای سال اب ندارد و قدم زدن در سطح آن یکی از تفریحات محبوب در میان گردشگران است و مکانی محبوب برای عکاسان و خلق تصاویر به یاد ماندنی به شمار می آید. فشردگی نمک در لایه های زیرین دریاچه امکان رانندگی و موتورسواری را بر روی قسمت هایی از آن به وجود آورده است. دریاچه نمک خور یکی از قدیمی ترین منابع نمک ایران به شمار می آید و امروزه نیز به منطقه ای بکر و یکی از جاذبه های مهم طبیعی استان اصفهان تبدیل گشته است.
دریاچه اُوان الموت
دریاچه اُوان یکی از دریاچه های طبیعی ایران است که از چشم اندازی زیبا برخوردار است و در منطقه ای کوهستانی و خوش آب و هوا در 75 کیلومتری قزوین واقع شده است. این دریاچه در ارتفاع 1815 متری از سطح دریا قرار گرفته و با پوشش گیاهی زیبا و آب و هوای مطلوبش، محبوبیت ویژه ای در میان طبیعت گردان دارد. اُوان به معنی محل گرد آمدن آب می باشد و از سال 1389، این دریاچه به عنوان هشتاد و نهمین اثرطبیعی ملی در فهرست میراث طبیعی ایران قرار گرفته است. علاوه بر گشت و گذار در این منطقه و تماشای طبیعت بکر آن، می توان از تفریحات و امکانات در نظر گرفته شده در این مکان بهره برد. قایق سواری، کوهنوردی، اسکی و عکاسی لحظاتی به یاد ماندنی را در ذهن هر گردشگری به این منطقه ثبت می کند. برای رسیدن به این دریاچه باید در مسیر جاده پر پیچ و خم قزوین – الموت قرار گرفت و پس از گذر از این جاده زیبا به یکی از زیباترین دریاچه های ایران می رسیم.
باغ سنگی کرمان
باغ سنگی حکایت باغی خشک است که برخلاف دیگر باغ ها رنگ سبزی در آن دیده نمی شود و میوه های آن سنگی می باشند. این باغ یکی از جاذبه های گردشگری سیرجان در استان کرمان است و در روستای میاندوآب واقع شده است. باغ سنگی توسط درویش خان اسفندیارپور که همه او را بانام درویش خان می شناسند، بنا شد. درویش خان مرد کر و لالی بود که در سال 1303 در میاندوآب به دنیا آمد و از زمین داران سیرجان بود که از راه چوپانی و باغبانی زندگی خود را می گذراند. زندگی آرام درویش خان در سال 1340 پس از طرح اصلاحات اراضی دچار تلاطم شد و او زمین هایش را ازدست داد و درختان باغش کم کم خشک شدند و غم و ناراحتی بر زندگی اش سایه افکند. اما پس از چند سال درویش خان دست به کاری عجیب زد و شروع به حفر گودالی کوچک در زمینش کرد و درخت خشکیده ای را در آن گذاشت و سنگ هایی را از آن آویزان کرد. او این کار را مدت ها ادامه داد تا اینکه اواخر عمرش وسعت این باغ به 1000 متر با 180 درخت می رسد و به این ترتیب او صاحب باغی شد که درختانش دیگر نه خشک می شوند و نه از بین می روند. شاید در ظاهر این باغ را حاصل جنون یک مرد از ناراحتی بدانند اما ذوق هنری آن، باغ سنگی را به نمونه ای بی همتا در ایران و جهان تبدیل کرده است و گردشگران بسیاری در سفر به کرمان به بازدید از این باغِ سراسر رمز آلود می روند.